De methode Geret : asthma, klinische bewijzen

Men heeft ontdekt dat het aantal en het gedrag van de lymfocytaire populatie veranderd kan worden door letsels van het centraal systeem of de periferie :

• "een centrale of perifere paralyse vernietigt de traditionele topografische symmetrie van de reumatoide polyartritis door het deficiënte lidmaat te beschermen tegen het ontwikkelen van nieuwe letsels."

Mechanisme van het nemen van beslissingen

Ronald Melzac (University McGill, Canada), pijnspecialist , heeft, startende van zijn waarnemingen en klinische experimenten op de perceptie van fantoompijnen na amputatie, een revolutionaire theorie uitgewerkt dewelke de aangeboren aanwezigheid beschouwd van de cerebrale zenuwmatrix die kon vergeleken worden met een neurologische handtekening die alle informatie verzameld omtrent het ganse lichaam.
Deze neuro-handtekening, herhaaldelijk gerelativeerd en vergeleken met de zenuwmatrix, zou het centraal systeem toelaten om zonder twijfel te weten dat dit toebehoort aan zijn lichaam en indien dat niet het geval is, te beslissen om dit te verwerpen (de slachtoffers van een laesie van de parietale lob van een hersenhemisfeer, gooien één van hun benen uit het bed, er overtuigd van zijnde dat dit been niet van hen is).

Kan dit toegepast worden op het immuunsysteem ?

Onmiddellijk relateerde ik zijn theorie naar mijn eigen werk (fantoom informatie die astma, eczema, psoriasis, diabetes en andere pathologieën van het immuunsysteem veroorzaakt), en besliste ik om dit te ontwikkelen door het op andere systemen te projecteren dan op de perceptie van een missend been.
Onmiddellijk beschouwde ik dat hetzelfde principe kon worden toegepast op het immuunsysteem waar er foutieve informatie is (echte of geprojecteerde) komende van een niet gespecifieerd deel van het lichaam.
Via informatie die verondersteld wordt afkomstig te zijn van cutaan of visceraal territorium en via informatie afkomstig van het centraal systeem, zou het immuunsysteem volgens mij moeten gestimuleerd worden om een oplossing te bieden die in theorie een normale situatie zou moeten bewekstelligen. Maar, tengevolge van het feit dat nociceptieve informatie niet stopt, ondanks deze interventie, zal het immuunsysteem verder gaan met het vernietigen van wat schijnt afkomstig te zijn van de oorsprong van de boodschap: het gebied zelf ! 
Ik geloof dat dit de visie is van een auto-immuunpathologie, de informatie moet vernietigt worden ten allen prijze, het is een kwestie van overleven ! 

Mijn werk toont deze mechanismen, de resultaten die ik heb bewijzen dit, en de klinische observaties uitgelokt bij reumatoide polyartritis bevestigen dit.
Ik kan bewijzen leveren van wat ik zeg via een demonstratie. 

Psychoneuroimmunologie

Deze nieuwe discipline die op vele gebieden goed is, maakt een fundamentele fout: het houdt enkel maar rekening met de exogene stress, dewelke de uitlokkende plaats van astma, eczema of psoriasis niet kan verklaren (target orgaan). 

Daarom is het dus nodig van absoluut, veplicht,
rekening te houden met het betsaan van een endogene stress. 

Het is enkel bij beschouwing:

Dit principe kan pas dan op een logische manier beschouwd worden dewelke is:

• neuroimmunopsychologie en bij uitbreiding: 
• neuroimmunodermatologie

Maar waar is de (schadelijke) oorzaak gelocaliseerd tussen het territorium en het centraal systeem ?
Dit onderwerp vereist een lange ontwikkeling, dewelke niet het doel is van deze studie, aldus zal ik mij houden aan een korte uitleg. 
Articulaire mobiliteitsrestricties (fixaties in posities van rotatie/inclinatie) van bepaalde wervels zullen inflammatoire reacties uitlokken in de weefsels die rond de vervoegingsgaten liggen. Deze inflammatie zal een lichte compressie veroorzaken op de zenuwwortels, vervolgens een asphyxie van een bepaald aantal sterk gemyeliniseerde vezels met zich meebrengen, en anomalieën veroorzaken via "epicritische cutane reflexen" . Alzo aan de oorsprong staande van een foutieve of fantoom informatie, verkeerdeljik ontvangen als komende van een orgaan of een cutane zone. (Jacques R. Gesret: Asthma, fundamental Search and new therapeutic approach of immunising pathologies. ED. from Verlaque, 1996.)

Deze klinische observaties zijn nieuw

Een eenvoudige test maakt het mij mogelijk om de zones aan te tonen (zichtbaar in het wit, door vasoconstrictorische reflex, in het rood door vasodilaterende reflex) van anomalieën van de cutane epicritische reflex, dewelke identiek en constant zijn in hun localisatie bij alle subjecten die lijden aan dezelfde pathologie, en verschillend afhankelijk van de pathologieën. Het maakt specifiek mogeljk om een opmerkelijke preventieve diagnose te stellen, door het feit dat de cutane anomalieën ontstaan voor de pathologie. 

De ontdekking van vier ongekende reflexen in de geneeskunde (dewelke ons ook toelaten om het niveau van de pathologie en genezing van de patiënt te kennen)

• costo-cubitaal (stimulatie van een costale zone en perceptie van de boodschap met de homolaterale ulna) 
• cubito-costaal (excitatie van een cubitale zone en perceptie van de boodschap in een homolaterale costale zone) 
• genu-cubitaal (excitatie van een zone van de binnezijde van de knie en perceptie van de boodschap aan de homolaterale ulna)
• podo-cubitaal (excitatie van een zone aan de top van de voet en perceptie van de boodschap aan de homolaterale ulna)

Deze reflexen zijn enkel in hun totaliteit aanwezig bij een subject die qua statiek perfect in balans is. Bij de astmatische patiënt, in het begin, is er géén reflex aan de rechter kant, en zijn aan de linker kant enkel de hogere reflexen present.
(Jacques R. Gesret: "Asthma, fundamental Search and new therapeutic approach of immunising pathologies." ED. from Verlaque, 1996.)
Mijn werk toont ook wat constant en gemeenschappelijk is met de verschillende pathologieën van het immuunsysteem, alsook wat verschillend is en wat constant is in de pathologische alternatieven.

Als voorbeeld, laat ons een geval nemen van allergische rhinitis wat een inflammatoire neus-reactie zal veroorzaken, vergezeld met hypersecretie. 

Wat zijn de regulerende circuits ?

Laat ons het probleem eenvoudig stellen door het secretorisch nerveus circuit en zijn regulatie systeem te herzien "het spheno-palatien ganglion van Meckel".
Gerelateerde takken:

• "van parasympathische natuur komen zij van de muco-nasale lacrimale kern; vervolgens lopen zij verder naar het faciale gg. geniculatum, de grote oppervlakkige nervus petrosus". 
• "van sympathische natuur komen zij van de plexus caroticus"

Maar waarom gaat Guy Lazorthes niet verder met de beschrijving van dat laatste, als de plexus caroticus enkel maar een schakelstation is; zij passeren evenzo het gg. stellare en spruiten voort uit het cilio-spinaal medullair centrum van Budge ! 
Dit zou ons in staat stellen om te verstaan dat de regulerende sympatische vezels ontspringen uit het medullair systeem op het niveau van de eerste thoracalen. Details

Wat vinden wij systematisch in dit type van allergie ?

Een fixatie van de eerste dorsale wervel en eerste rib in een clockwise posterieure rotatie (90% van de gevallen) of een rotatie anticlockwise (10% van de gevallen) en een fixatie van de eerste cervicale wervel in een rotatie richting identiek aan de voorgaande beschreven richtingen.

Wetende welke musculaire links ermee verbonden zijn, is dit géén verassing. Deze fixaties onderbreken, en terugkeren naar een articulaire mobiliteit, laat toe een terugkeer van de normale secretorische regulatie te verkrijgen in een zeer korte tijd (de neus is dikwijls gedeblokkeerd in de daaropvolgende momenten).
Ik kan dit telkenmale aan iedereen laten zien, maar laat ons niet verkeerd verstaan, ik heb deze methode niet geleverd via het aanduiden van het verlichten van articulaire blokkades, anders zouden experten in de manuele therapie dit allang ontdekt hebben, wat niet het geval is ! Een ander voorbeeld:
De pharyngeale paresthesieën, dewelke een hoestreflex veroorzaken en dewelke soms aan de oorsprong liggen van wat soms beschreven wordt als "astma aanval", door gebrek aan observatie. Ik zeg door gebrek aan observatie, indien dit niet het geval zou zijn, zouden de experten gerealiseerd hebben dat het niet een traditioneel uitademprobleem was maar een inademprobleem ! Deze pharyngeale paresthesieën worden veroorzaakt door (juiste of valse) prikkels van de N. glossopharyngeus.

What weten wij van het vrijkomen van de hoestreflex ? 

Alles...of bijna toch! Guy Lazorthes beschreef een, meer preciese: de auriculaire reflex.
Ik kaan aantonen dat deze reflex volgt op een anomalie van de positie van de atlas, en dat in afwezigheid van deze blokkage, de reflex niet bestaat ! (Jacques R. Gesret: The test of the cotton-stem. You and your health, February 1995; 20: 23.) Bij de aanwezigheid van deze anomalie, zijn er twee manieren om dit uit te lokken
een eerste bestaat er in een wattenstaafje in de gehoorgang te steken, net alsof het oor gereinigd moet worden.
de andere, meer efficiënt, bestaat in een lichte palpatie van de apophyse van de atlas (Jacques R. Gesret: Asthma: New therapeutic approach of immunising pathologies - ED. De Verlaque.)
In dit geval zal het subject een pharyngeale paresthesie voelen en zal bij middel van reflex beginnen te hoesten. Dit geval is gezien in subjecten die een droge hoest vertonen wat dikwijls optreedt bij inspanning en in stress situaties.
De symptomen stoppen onmiddellijk na het re-installeren van de atlas
Als het gaat om een nachtelijke crisis - astma soort, dan kan je observeren dat het gaat om een inspiratoir dyspnea, wat soms kan omslaan, in een tweede fase, naar een expiratoir dyspnea. 
Zonder slechte atlas positie, zul je onmiddellijk geïnformerd zijn: in plaats van paresthesieën en hoesten, zal het subject overvloedig kwijlen en bij wijze van reflex slikken bij elk verzoek overeenkomend met de palpatie die eerder werd vernoemd; en de test van de gehoorgang (genoemd door Lazorthes) zal niet langer nog een hoestreflex geven.