De methode Gesret : asthma en Coca Cola
De gezondheids- en milieuprijs die door Coca Cola werd gecreëerd, voor een bedrag van 1500000F, is juist toegekend aan Prof. Gabrielle Pauli (Hoofd van de dienst Pneumologie in het universitair hospitaal van Straatsburg), voor zijn research over allergische astma als een milieu-ziekte. Gefeliciteerd !
Ik herinner even aan het feit dat een samenvatting van mijn research over astma naar het universitair ziekenhuis van Straatsburg werd gezonden in juli 1993 naar Mr Gilbert Vincente die een kopie heeft doorgestuurd naar Prof. Pauli:
-
"Gelieve hierbij een samenvatting van wat werk van M. Jacques Gesret te vinden over de behandeling van astma. Gelieve te willen overwegen van er al dan niet aan te werken.
Uiteindelijk ging men in de Geneeskunde een blik werpen op mijn werk
Vier maanden later, nog steeds niets gehoord, schreef ik naar Dr. Pauli met de vraag of hij mij wenste te zien voor verdere informatie. Hier is zijn antwoord:
- "Uw benadering van astma is absoluut interessant. De efficiëntie van de behandelingen voor astma is direct gerelateerd aan de verschillende klinische vormen van deze aandoening, en ik twijfel er niet aan dat u enige gunstige effecten heeft gezien bij enkele gevallen die u behandeld heeft. Indien u wenst dat uw benadering verder bekeken wordt, dan stel ik u voor dat u een artikel schrijft en dit publiceert in een gespecialiseerd tijdschrift. Ik begrijp uw passie voor uw werk en zend u mijn beste groeten. Hoogachtend."
Dit antwword is sterk gelijkend op dat van de directeur van het departement voor gezondheid, die in zijn laatste brief stelt:
- "Het zou interessant lijken om uw werk te laten publiceren in wetenschappelijke tijdschriften."
Dit is een interessante houding !
De astma-specialisten en algemene geneeskunde wil enkel maar geïnteresseerd zijn in mijn research als zij geïnformeerd worden via de "wetenschappelijke pers". (Vooral wanneer men weet dat die gefinancierd worden door laboratoria!)
Hier is wat geschreven werd in the New England Journal of Medicine in December 1994 over astma als een milieu-ziekte:
- "Het aantal mensen die sterven aan astma is de laatste 15 jaar gestegen in de U.S., specifiek in grote steden. In Philadelphia trad deze stijging op terwijl de pollutiegraad daalde !!! Het sterftecijfer is hoger in de zwarte districten, of in districten bewoond door veel alleenstaande vrouwen of arme mensen die geen goede medische verzorging krijgen of in goedkope huizen wonen."
Ik stel voor dat Dr. Pauli detectieproeven uitvoert op zwarten, alleenstaande vrouwen, arme mensen, en depressievelingen om alzo de volgende Coca Cola prijs te winnen.
Men vraagt zich dan wel af waarom er in Polynesië méér astmatici rondlopen dan in Frankrijk, terwijl er op deze eilanden helemaal géén pollutie is !
Laat ons Coca Cola Company voorstellen als een milieu beschermer:
Rond Papeete High School staan véél bars met Coca Cola neon reclame, waar studenten staan aan te schuiven om de video spelletjes te kunnen spelen. Als je daar nu wat dichter kijkt, dan is het interessant om te zien dat de Tahitiaanse teenagers, net zoals de Amerikanen, zwaarder en zwaarder worden. 15 jaar oude jongens en meisjes die 100 kg en méér wegen zijn vandaag de dag een algemeen beeld. Inderdaad, hamburgers verschenen ook op deze eilanden de laatste tijd, ten nadele van de traditionele voeding.
What do we find everywhere ?
Houten Coca Cola hutten en lege cola blikjes op de kleinste eilanden.
Eindelijk, Ik begrijp nu waarom Prof. Pauli niet geïnteresseerd was in mijn werk, omdat zijn eigen research hem toeliet om 1500000F toelage te krijgen, met daarbij een fantastische kans om zogenaamde "doe het zelf" tests te commercialiseren, wat hem dan weer toelaat om nieuwe producten te verkopen om te vechten tegen een of andere mijt of wat dan ook.
Voilà, hier zijn we dan: astma is een milieuziekte.
Dus konsekwent zijnde, laat ons het milieu rondom de astmatieker behandelen in plaats van astma zelf te behandelen.
Maar, zouden we niet kunnen beschouwen dat het milieu enkel maar een uitlokkende factor is ?
- dat het echte probleem binnenin de patiënt te vinden is.
- dat ik de laatste 10 jaar misschien wel eens gelijk zou kunnen gehad hebben ?